Kilka słów na temat peelingów chemicznych

Kilka słów na temat peelingów chemicznych

Peeling chemiczny to zabieg kwasami. Najczęściej stosuje się kwas glikolowy, który otrzymywany jest z trzciny cukrowej, a także inne kwasy owocowe, występujące w naturze. Pielęgnacja skóry polega na nawilżaniu, regenerowaniu i złuszczaniu naskórka. Cera głęboko oczyszczona może oddychać i zachowuje świeżość. W zabiegach kosmetycznych twarzy stosuje się również kwas trójchlorooctowy. Seria peelingów wpływa na odnowę naskórka oraz skóry, a także działa odmładzająco, likwidując oznaki starzenia się skóry, m.in. przebarwienia, drobne zmarszczki i inne niedoskonałości dermatologiczne.

Spośród substancji złuszczających wyróżniamy m.in. następujące pilingi:

Alfa – hydroksykwasy (w skrócie AHA) – kwasy te występują powszechnie w przyrodzie. Można je otrzymywać z produktów naturalnych jak: trzcina cukrowa, mleko, owoce lub mogą być one także syntetyzowane metodami chemicznymi. Kwasy AHA należą do kwasów rozpuszczalnych w wodzie, dlatego też w odróżnieniu od kwasów BHA nie mają zdolności do przenikania przez warstwę sebum czyli warstwę łoju i wnikania w głąb oraz oczyszczania porów skóry. Z tego też względu preparaty z kwasami AHA są bardziej polecane dla skóry suchej, zgrubiałej oraz zniszczonej opalaniem, ale oczywiście są pomocne także w przypadku cery trądzikowej, zwłaszcza w wyższych stężeniach stosowanych w gabinetach dermatologicznych. W produktach kosmetycznych stosuje się najczęściej 5 typów kwasów alfa-hydroksylowych:

  • kwas glikolowy (hydroksyoctowy) otrzymywany z soku trzciny cukrowej. Został wprowadzony jako środek leczniczo-kosmetyczny ćwierć wieku temu. Obecnie dzięki nowym sposobom jego stosowania przeżywa renesans i będzie jednym z elementów terapii dermatologicznej XXI wieku.

  • kwas mlekowy (alfa-hydroksypropionowy) powstaje podczas fermentacji cukru mlekowego i innych cukrów, występuje w kwaśnym mleku, żurach, kiszonych warzywach i owocach, 

  • kwas jabłkowy (hydroksyetanodikarboksylowy) występujący w wielu owocach,

  • kwas cytrynowy (2-hydroksypropano-1,2,3-trikarboksylowy), który występuje np. w cytrynach, ananasach, 

  • kwas winowy (dihydroksybursztynowy) wystepujący w winogronach i winie Z wymienionych powyżej kwasów najczęściej stosowane są kwas mlekowy i glikolowy, gdyż mają one najmniejszy rozmiar cząsteczek spośród wszystkich kwasów AHA i w związku z tym są najlepiej absorbowane przez skórę i najskuteczniej działają.

Beta – hydroksykwasy (w skrócie BHA) pojawiły się po raz pierwszy w składzie kosmetyków w 1995 roku, czyli tuż za kwasami AHA. W odróżnieniu od AHA w kosmetyce stosuje się najczęściej tylko jeden rodzaj kwasu BHA – kwas salicylowy. Ogólne działanie kwasu BHA jest bardzo podobne do opisanych powyżej kwasów AHA, czyli także reguluje on odnowę komórkową skóry, działa złuszczająco, poprzez rozluźnianie połączeń międzykomórkowych, usuwając zbędne warstwy zrogowaciałych komórek naskórka. Jednak posiada on również kilka nowych odróżniających go od kwasów AHA właściwości, m.in. działa w porównaniu do nich łagodniej, podczas jego stosowania rzadziej pojawiają się efekty uboczne w postaci pieczenia, szczypania i nadmiernego złuszczania się skóry. Zastosowanie kwasu salicylowego i jego pochodnych w kosmetyce warunkują jego właściwości keratolityczne, bakteriostatyczne, przeciwgrzybicze i pochłaniające promieniowanie UV. BHA łagodzi uszkodzenia skóry wywołane przez nadmiar UV, ma szerokie zastosowanie w zmniejszaniu suchości skóry, trądziku, znamion starczych, keratoz, brodawek i zmarszczek rozpuszczalny w tłuszczach, dzięki temu oprócz tego, że złuszcza martwe komórki z powierzchni naskórka, ma także zdolność przenikania przez warstwę łojową-sebum i wnikania w głąb oraz oczyszczania porów skóry, a także wnikania w głąb mieszków włosowych, co ma duże znaczenie w leczeniu trądziku. Dzięki temu przyczynia się do odblokowania porów, a co za tym idzie zapobiega tworzeniu wszelkich wyprysków oraz pomaga oczyszczać tzw. „zaskórniki”, które stają się dzięki temu mniej widoczne. 

Kwas pirogronowy jest obecny w naturze (jabłka, sfermentowane owoce, ocet) i posiada oprócz właściwości dermoplastycznych i keratolitycznych również właściwości sebostatyczne i antymikrobowe, dlatego znajduje zastosowanie w zabiegach na fotostarzenie, powierzchniowe zmarszczki, miejscowe hiperpigmentacje, keratozę trądzikową, dyskeratozy i hiperkeratozy, łojotokowe zapalnie skóry, trądzik w fazie aktywnej i powierzchniowe blizny potrądzikowe. Na poziomie naskórka kwas pirogronowy zmniejsza przyleganie pomiędzy korneocytami co powoduje utratę łączności między komórkami kolczystymi (akantoliza) i w następstwie następuje ścienienie warstwy rogowej. Działa rozjaśniająco i zwiększa świetlistość skóry. Na poziomie mieszka włosowo-łojowego kwas pirogronowy ma wysokie właściwości penetracyjne i bakteriostatyczne (znacząco obniża miejscowe pH) oraz działanie komedolityczne (przeciwzaskórnikowe), redukujące przyleganie keratynocytów ścianki gruczołu. Ma silne działanie regulujące sebum i zmniejszające tłustość skory łojotokowej i trądzikowej. Na poziomie skóry właściwej stymuluje powstawanie kolagenu. Stymulacja i ponowne modelowanie skóry właściwej (neosynteza glikoprotein, kolagenu i włókien elastyny) są intensywniejsze niż po peelingach glikolowych.

Kwas migdałowy otrzymywany jest poprzez hydrolizę wyciągu z gorzkich migdałów. Jego antybakteryjne i odbarwiające działanie już od lat wykorzystywane w medycynie w leczeniu takich problemów skórnych jak: trądzik, fotostarzenie czy nieregularne przebarwienia. Struktura chemiczna kwasu migdałowego podobna jest do struktury stosowanych i znanych antybiotyków. Jest substancją nietoksyczną. Zainteresowanie ze strony naukowców wzbudził fakt podwójnej natury kwasu tj. tak jak AHA posiada on znaczące działanie kosmetyczne oraz udokumentowane działanie antybakteryjne.

Udostępnij:
0