Wprawdzie poprawa słuchu nie nastąpiła, zaobserwowano jednak redukcję objawów towarzyszących, takich jak szumy uszne oraz dolegliwości bólowe w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych. Zachęcony wynikami lekarz oraz jego uczniowie rozwijali stosowanie mezoterapii w leczeniu migreny oraz przewlekłych zespołów bólowych żylaków kończyn dolnych. Od lat sześćdziesiątych XX w. zaczęto na małą skalę wykorzystywać tę metodę w przypadkach niektórych dermatoz: łysienia plackowatego, rogowiaka kolczystokomórkowego, świerzbiączki guzowatej, czy łuszczycy zwykłej. Kuracja ta zyskała prawdziwą popularność dopiero w ostatnich latach, co wiąże się przede wszystkim z rozwojem medycyny estetycznej.
Mezoterapia to działający miejscowo niechirurgiczny zabieg medyczny polegający na dostarczeniu bezpośrednio do skóry właściwej substancji leczniczych, regenerujących lub odżywczych,
W dzisiejszej medycynie estetycznej spotykamy się z dwoma rodzajami mezoterapii: mezoterapia igłowa – jest metodą wprowadzania substancji aktywnych za pomocą strzykawki o bardzo cienkich igłach, bądź specjalnego urządzenia wykonującego niewielkie nakłucia oraz mezoterapia bezigłowa – służy do nieinwazyjnego wprowadzania preparatów leczniczych i regenerujących metodą elektroportacji. Wykorzystuje się w tym celu urządzenia wytwarzające prąd elektryczny o wysokiej częstotliwości, co czasowo zwiększa przepuszczalność błony komórkowej, otwierając w niej kanały hydrofilowe umożliwiające przyswojenie preparatów leczniczych.
Zabiegi te stosuje się w przypadku zwiotczenia skóry (skóra sucha odwodniona), w profilaktyce przeciwzmarszczkowa (drobne zmarszczki), w leczeniu rozstępów, cellulitu jak i również przy nadmiernym wypadaniu włosów. Niewskazane jest wykonywanie mezoterapii w okresie ciąży, karmienia piersią, menstruacji oraz w przypadku takich chorób jak alergia czy cukrzyca.
