Historia fryzjerstwa – od starożytności do dziś

W starożytnym Egipcie (aż do 300 n.e.) czesano włosy gładko lub stawiano na fryzurę w kształcie pazia. Najczęściej były to jednak peruki – wskazywały one na wysoką pozycję społeczną. Niektórzy decydowali się na drobne warkoczyki. Już wtedy modne było farbowanie włosów. Używano do tego henny.

W Rzymie kobiety farbowały włosy na jasne odcienie blondu oraz rudości. Używano w tym celu henny oraz wspomagano się ekspozycjami na słońce. Pilnowano tego, by fryzury wyglądały możliwie najbardziej naturalnie. Mężczyźni preferowali krótkie, ostrzyżone włosy. Kobiety zaś lubowały się w lokach i falach, a także często plotły warkocze lub spinały włosy u góry głowy.

W średniowieczu młode dziewczyny nosiły rozpuszczone włosy, swobodnie opadające na plecy i ramiona. Dojrzałe kobiety kryły włosy pod czepkami. Był to czas panowania kościoła, dlatego preferowano skromność, ukrywanie piękna włosów i unikania przesady w doborze fryzur. Preferowano skromność i prostotę.

W odrodzeniu początkowo odwzorowywano starożytną modę grecko-rzymską. Z czasem zaczęto odsłaniać czoło, które miało wyglądać na jak najwyższe. Z tego powodu kobiety i mężczyźni golili włosy z przodu. W późniejszym renesansie kobiety upinały warkocze wokół policzków.

W epoce baroku często zakładano peruki. Preferowano fryzury wysokie. Pod koniec tego okresu ozdabiało się włosy sznurkami. Panowie zazwyczaj mieli ogolone głowy, przy czym zostawiali część włosów na ich czubkach.

W XVIII wieku modne były wszelkie upięcia, loki oraz wymyślne spinanie włosów w kok. Dodatkowo stosowano ozdoby, np. w kształcie wież. Ogólnie poświęcano wizerunkowi bardzo dużo uwagi i czasu.

Na przełomie XVIII i XIX wieku preferowano krótkie uczesania, które były odzwierciedleniem fryzur rzymskich. Modne było cieniowanie oraz gładzenie włosów.

W pierwszej połowie XIX wieku upinano w sposób symetryczny fantazyjne, bujne loki, do czego dopinano treski.

W tym czasie modne było indywidualne dopasowywanie fryzur do konkretnego rodzaju urody kobiety. Wówczas zapoczątkowano odchodzenie od jednego, konkretnego typu uczesania dla wszystkich.

W XIX wieku bardzo modne były fantazyjne loki. Włosy dodatkowo zdobiono dopinanymi treskami. Zaczęło się także pojawiać mnóstwo kosmetyków służących do stylizacji włosów, takich jak pomady czy róże. Preferowano również wplatanie kwiatów we włosy, co jest modne do dzisiaj w kulturze hippisowskiej.

Od roku 1900 umożliwiono kobietom odsłanianie uszu oraz karku. Wcześniej było to niedopuszczalne i uważane za coś gorszącego. W tym okresie noszono głównie włosy zebrane u góry, upinano je na czubku głowy.

W okresie nowożytności dopasowywano rodzaj fryzury do konkretnego stanowiska społecznego, które zajmowała dana osoba. Moda nadal wyznaczała aktualne trendy, ale nie było już narzucania czegoś z góry. Każdy nosił taką fryzurę, jaką chciał, choć większość starała się nadążać za tym, co aktualnie wyznaczała moda.

Aktualnie panuje całkowita dowolność w kwestii wyboru typu fryzury czy koloru włosów. Bardzo często fryzura odzwierciedla światopogląd danej osoby (skini noszą ogolone na łyso głowy, wyznawczynie islamu całkowicie ukrywają swoje włosy itd.). Na to, co jest aktualnie modne w największej mierze mają wpływ środki masowego przekazu, przede wszystkim Internet. Zazwyczaj naśladuje się style gwiazd, celebrytów, blogerów. Ludzie są coraz bardziej otwarci na eksperymenty w dziedzinie fryzur i przestali się obawiać, że łamią społeczne normy. Z tego powodu możemy obserwować naprawdę różnorodne rodzaje uczesań, a także wciąż spodziewać się czegoś nowego.

Fot. materiały prasowe

Materiał zewnętrzny, mila-furniture.com